Populaire merknamen worden door het publiek soms gebruikt om een bepaald product aan te duiden. Denk aan Aspirine en Luxaflex en natuurlijk in onze tijd aan Google en Twitter. Voor de merkhouder is dit een nachtmerrie, want als een merk een soortnaam wordt, functioneert het niet meer als herkomstaanduiding/merk (kun je ook googelen bij Yahoo en Bing?). De merkhouder moet daarom actief optreden om verwording tot soortnaam tegen te gaan en dat kan soms tot vreemde toestanden leiden.

Marketing en reclame mensen vinden het vaak prachtig als het merk als een benaming in de branche wordt gebruikt. Vooral als het uniek product is, want dan ziet iedereen direct om welk product het gaat. Het gebruik van de soortnaam wordt gezien als een soort eerbetoon aan de producent. Echter dat soortnaamgebruik heeft wel een hele nare keerzijde. Die wordt schitterend weergegeven in de meest recente uitspraak over de toelaatbaarheid van de term FORMULE 1 en de gevolgen van niet juist merkgebruik (namelijk het verlies van je rechten).

Al zestien jaar telt Milieudefensie het aantal EKO producten in supermarkten. Biologische en Fairtrade artikelen rukken op in het schap omdat duurzaamheid voor consumenten steeds belangrijker wordt. Inmiddels is er een wildgroei aan logo’s. Maar waar staat zo’n teken nu precies voor?  (Dit artikel is een coproductie van Corina Wolfter & Theo-Willem van Leeuwen en is tevens verschenen in de weekendbijlage van de HDC kranten.)