Playboy (van uitgeverij Sanoma) heeft in haar kerstnummer vrijwel altijd een naaktfotosessie met een bekende Nederlandse. Britt Dekker, van “Echte meisjes in de jungle”, wordt in oktober 2011 hiervoor gefotografeerd. Twee weken na deze fotosessie ontvangt GeenStijl een tip van iemand onder een schuilnaam, dat de foto’s op het internet te vinden zijn. Met een speciale code zijn er elf foto’s te downloaden van een Australische website. (Volgens GeenStijl waren deze bestanden ook te vinden via een andere link en via berichten op Twitter.)
De dag erna publiceert GeenStijl een bericht met een link, met als kop: “Fucking uitgelekt! Naaktfoto’s Britt Dekker”. Via de link zijn de foto’s te downloaden. Sanoma ziet de kerstspecial in rook opgaan en stuurt direct een sommatie. GeenStijl reageert hier niet op, maar de Australische website haalt wel direct de foto’s van de website. Door alle media aandacht zijn de foto’s inmiddels ook te vinden op andere websites. Nog twee keer plaatst GeenStijl een bericht met een link naar de foto’s: “Blote Brit gaat GeenStijl aanklaguh” en “Bye Bye Zwaai Zwaai Playboy”.
In de rechtszaak die volgt, eist Sanoma een uitspraak van de rechter dat het plaatsen van een hyperlink naar geheime informatie een vorm van openbaarmaking is. Dat mag alleen de maker (de fotograaf) doen. Als een ander dat doet zonder zijn toestemming, dan is dit een inbreuk op het auteursrecht. In eerste instantie krijgt Sanoma bij de rechtbank gelijk, maar het Hof corrigeert deze uitspraak.
Het internet is een vrij, open en voor iedereen toegankelijk communicatienetwerk. Degene die het eerst iets plaatst op het internet (moet wel vindbaar zijn), maakt een werk openbaar. Het plaatsen van een hyperlink is hetzelfde als een voetnoot in een boek. Verwijzen naar informatie die al openbaar is gemaakt. Omdat de foto’s door iemand anders op het internet zijn gezet en de foto’s niet geheel onvindbaar waren, maakt die derde inbreuk op de rechten van de fotograaf en niet GeenStijl.
Maar Sanoma stelt dat, mocht het geen auteursrechtinbreuk zijn, het plaatsen van de hyperlink nog steeds onrechtmatig is . Het Hof is het hier mee eens. GeenStijl wist dat de eerdere publicatie van de foto’s onrechtmatig was. Enerzijds omdat de link gekregen was van iemand onder een schuilnaam en anderzijds omdat Sanoma voor de publicatie GeenStijl hierop heeft gewezen. Zonder de berichten en links van GeenStijl, had het publiek de foto’s niet kunnen vinden. Het plaatsen van de hyperlinks en berichten zijn daarom in strijd met de zorgvuldigheid in het maatschappelijk verkeer.
GeenStijl beroept zich nog op vrijheid van informatie (art 10 EVRM), maatschappelijke misstanden die aan de kaak gesteld moeten worden. Dat kan een reden zijn om desondanks wel een link te mogen plaatsen. De rechter stelt dat de hyperlinks alleen de nieuwsgierigheid van het GeenStijlpubliek bevredigt en geen maatschappelijke misstand aan de kaak stelt, dus onrechtmatig. Gevolg: GeenStijl moet de schade voor Sanoma vergoeden. Hyperlinken naar informatie van anderen is dus prima, zolang het maar niet gaat om privé/geheime informatie.
