Na de aanslag werd de slogan JE SUIS CHARLIE in vele landen direct vastgelegd als merk. In Frankrijk alleen waren er al 50 merkaanvragen. In de Benelux bleef het beperkt tot een aanvraag uit België. In Frankrijk zijn de aanvragen geweigerd door het bureau, omdat de slogan inmiddels een bijna nationaal symbool is geworden dat valt in het publieke domein. Gezien het liberale beleid van het BBIE (waar ik normaal wel blij mee ben), hield ik mijn hart vast. Maar gelukkig zag ik dat de aanvraag (mogelijk door de overweldigende negatieve publiciteit die de aanvraag te weeg heeft gebracht) is ingetrokken.
Zoals we weten, kan een merk geweigerd worden op grond van in strijd met de openbare orde en goede zeden. In praktijk is het echter zo, dat wordt vrijwel iedere aanvraag geaccepteerd wordt. Een van de weinige aanvragen die geweigerd is, was de aanvraag voor het merk JODEN voor douchekoppen. Het merk ALLAH voor kleding liep wel tegen een probleem aan, omdat het volgens het bureau geen onderscheidend vermogen had. Via wat gedachtesprongetjes kan je de link maken dat tekens die in het publieke domein vallen (waaronder ook religieuze en culturele tekens) zo algemeen bekend zijn, dat niemand er meer een teken in ziet. Zelf zou ik nog steeds opteren voor een duidelijke wettelijke regel om dit soort wantoestanden direct een halt toe te roepen. Gelukkig is de druk van de publieke opinie dit keer ook voldoende geweest.
