Deze zomervakantie verbleef ik met mijn gezin in Italie. Het is een heerlijk land als het gaat om cultuur, natuur en de gastronomie. Op de plaatselijke marktjes doen we onze inkopen. Op deze marktjes worden ook veel accessoire artikelen verkocht. Zoals wij in onze VOC-tijd onze nieuw ontdekte medemens met spiegeltjes en kraaltjes hebben verleid, zo worden wij nu door hen verleid met goedkope kleding, tassen, sieraden of zonnebrillen. Alleen zijn deze artkelen vaak voorzien van een bekend merk (logo of naam). De merkartikelen worden tegen “good prices” of “sehr billig” aangeboden. De prijzen worden meestal niet vermeld, daar zal je voor moeten onderhandelen. Ik zie veel Gucci tassen liggen die bij navraag rond de 18 Euro kosten. De kwaliteit is dubieus en ik vraag me dan ook af of de tas bij thuiskomst van ellende uit elkaar zal vallen.
Op het strand in Italië zijn de aanbieders van accessoire artikelen helemaal kwantitatief aanwezig. Hier worden de zonnebrillen met ondermeer het Armani logo verkocht voor maar 5 Euro en drie voor een tientje. Ik wil de kwaliteit van het glas niet weten.
De verkopers zijn erg opdringerig. Nadat 3 masseuses, 5 parero-, 3 tassen-, 2 strandlaken- en 6 zonnebrilverkopers mij hebben aangesproken, kan ik me niet meer inhouden. Ik kan mijn achtergrond niet meer verlochenen. Ik zeg in het Engels tegen de Pakistaanse verkoper dat wat hij aanbied, illegaal is; we dit counterfeit noemen. De strandverkoper is plotsklaps zijn koloniale moerstaal vergeten en begint in het Italiaans dat hij me niet begrijpt. Hij loopt door en laat me voor de rest van de dag met rust.
Het verbaast me dat in een Europees land zoals Italië de verkoop van dit soort nepartikelen oogluikend wordt toegestaan. De controle is maar mondjesmaat terwijl de verkoop van counterfeit bij wet verboden is. Sterker nog, er zijn strenge Europese regels die het verhandelen van nepartikelen reguleren. Wat de meeste toeristen niet beseffen is dat het aankopen van een nepartikel ook strafbaar is. Hierbij is doorslaggevend dat de koper moet of had moeten weten dat het om een nepartikel gaat. In het geval van marktverkopers die Gucci tassen aanbieden of de strandverkoper van Armani zonnebrillen tegen een miniem bedrag, staat het buiten kijf dat we hier te maken hebben met counterfeit artikelen.
Het is misschien aantrekkelijk om bezitter te zijn van een exclusief merkartikel maar juist de aankoop van een dergelijk nepartikel maakt inbreuk op het merk en doet afbreuk aan deze exclusiviteit.
De houder van het merk heeft het uitsluitende recht om het merk te voeren. Een ieder die zonder zijn toestemming zijn merk (of logo) verkoopt pleegt een strafbaar feit. In het geval bij nep merkartikelen geldt dit ook voor de koper. Dus hoe attractief de aankoop ook mag zijn, laat je hierdoor niet verleiden.
De volgende dag op het strand zie ik de strandverkopers alweer richting mijn strandlaken lopen. Ik houd mijn ogen gericht op mijn boek en kijk niet op behalve als ik “mama” hoor roepen door een van mijn kinderen.
