Is het geluid van het openen van een blikje frisdank, gevolgd door enige seconden stilte en dan het geluid van bruisend water te deponeren als merk? Nee, de consument herkent hierin geen merk. Ze horen hier gewoon het gebruikelijke (functionele) geluid van een blikje dat opengaat en het bruisen van koolzuur.
Voor frisdrank kan dit geen merk zijn. Dit klankmerk voldoet niet aan de eis van onderscheidend vermogen. Belangrijk: een klankmerk hoeft niet meer significant af te wijken van de natuurlijke weergave. Centraal staat nu of de consument in het geluid een merk herkent. Merken zoals de tune van 20th Century Fox of de brullende leeuw van MGM voldoen hier dus wel aan.
